ONDERWEG

 Onderweg

Alweer

zoveel zielen op rust

in het kerkhof van de tijd.

't Geeft stof tot nadenken.

Zonder ons voorgeslacht

waren we er nooit geweest.

Als kind kon ik nooit bedenken

hoe klein ik me ooit zou voelen

en bedeesd als ik iets

over hun omstandigheden lees.

Het leven ratelt maar door.

Is voor vooruitgang.

Ziet niet achterom.

Onze voorouders waren

niet dommer dan jou en mij.

Talloze herinneringen

spreken ervan.

Midden in het kerkhof

van de tijd dwaalt er

reeds een eeuwigheid.

Alsof die steeds onderweg is

De Kimpe Marleen

18 december 2021

SOUVENIR

 Souvenir

Ik rommel graag in kasten.

Dan stuit ik op oude dingen.

Ben ik ontsteld, hoe nieuwe

de vorige van die soort vervingen.

Ik het vroeger normaal vond dat

het verleden naadloos wegzonk.

Dat een stukje nostalgie eertijds

bij oma's ledikant stond en vandaag

verstopt schijnt in mijn alleen zijn.

Ik me herinner dat het erbij was

toen ze eens niet meer wakker werd.

En dat is nu net, ik vraag me af

wat doet de tijd met een mens.

Dat een souvenirtje van bijna niets,

na meer dan een halve eeuw,

plots in een klompje goud verandert.

Moest oma nog verjaren zou ze 

bijna honderdtweeëntwintig zijn.

Want geboren in negentienhonderd

liep ze vlotjes mee met de jaren.

Maar nu niet meer en voorzichtig berg ik

het stukje hartzeer weer diep in de kast.

De Kimpe Marleen

1 december 2021

DE WEELKES (De Klinge Waas)

 

De Weelkes 

Hoeveel keer we het als kind uitjoelden,

pletsend in die modderachtige waterplas.

Dat weet alleen het rimpelloos water.

En wist je, er bestaat nog geen later.

Elke hartenklop heerst er het ogen-blik.

Ik zie het nog allemaal voor me.

- alsof het pas gisteren gebeurd was -

Hoe we leerden zwemmen, onder

het al toeziend oog van ma of pa.

De Weelkes, betekende ook veel voor hen,

ooit ontmoette hij haar daar en zij hem.

Do re mi fa sol la !

©De Kimpe Marleen,

foto “De Weelkes, te De Klinge”, van Myriam De Kimpe

10 februari 2021