Maar toch, maar toch
We trekken de winterdeur achter ons dicht,
met de montere lentezon op het gezicht
kro-kussen we er lustig tegenaan.
Ruik je ook de dappere wroeters al,
die geur van regenboog-hyacinten overal.
Hoor je de vrolijke vogeltjes kwetteren?
We trekken meteen luchtere klederen aan,
waar een zomerbries doorheen kan waaien.
En de landman gaat weer zaaien.
Het begint allemaal weer opnieuw.
We krijgen de indruk dat het nooit
op zal houden, maar toch, maar toch.
©De Kimpe Marleen
17 februari 2021
weldra een Pantoum lentegedicht
op Villanelle blog(link op profielweergave)
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten fotootjes.
