Bladverf
Het levend schilderij
bijna te volmaakt
raakt uitgeput
langs de rand
vallen er reeds
schilfertjes bladverf af
het zomerseizoen
gaat bergaf
eens moet het sterven
©De Kimpe Marleen
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
WELKOM op mijn blog, hopelijk vind je gauw jouw weg. Ook Villanelle Op Het Spoor, zie LINK op mijn profielpagina, is up to date met splinternieuwe Fibonaccigedichten. Alzo start mijn vijfde blog ... https://treinspoorvillanelle.blogspot.com/ EENVOUDIG SCHRIJVEN IS EVEN MOEILIJK ALS GOED ZIJN (W. Somerset Maugham. A writer's note-book (1949) - Bij voorbaat dank om steeds mijn naam bij mijn gedichten te vermelden - Warme groetjes, marleen x
Bladverf
Het levend schilderij
bijna te volmaakt
raakt uitgeput
langs de rand
vallen er reeds
schilfertjes bladverf af
het zomerseizoen
gaat bergaf
eens moet het sterven
©De Kimpe Marleen
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Ook ginds van harte welkom. Herfstgreetz, Marleen x
16 september 2021
Het fluitenkruid
Konden
Bloemen zingen
Zou het fluitenkruid
Er ver uitspringen
Maar een bloem
Zingt niet als
Iedereen het hoort
Die neuriet slechts
Een slotakkoord
©De Kimpe Marleen
14 mei 2021 (Blog Villanelle is bijgewerkt, de link vindt u in mijn profiel)
KABOUTERS
ONDER ELKAAR
De tuinkabouter ziet wat wij niet zien,
of mogen we hem niet geloven.
Nochtans zien zijn ogen er goudeerlijk uit.
Met zijn blikken emmertje het onkruid wiedend,
praat hij honderduit tegen zichzelf, het gaat bijna als vanzelf.
Opgelucht dat hij kan vertellen, hoe het allemaal begon.
Al geloven piesebloemen hun oren niet en gniffelen de boterbloemen.
Bij het beluisteren van zijn fluisterend verhaal, vallen spontaan
hun kelkblaadjes open, als ze aanhoren hoe hij op een dag,
de Meikoningin zag, gezeten op een satijnen troon.
Allegaar met haar lakeien, die verheugd tonnen liefde
uitstortten over het simpelste groen.
Ze stopten pas met gieten, toen het uit begon te schieten.
Buitengewoon schoon vond hij dat.
De kabouter rimpelt een zucht tot aan zijn navelbuik.
Laat niets aan de verbeelding over als hij verdergaat,
een moment versteent, dan opgelucht ademhaalt.
Ze zijn welhaast weg, mompelt hij zacht,
de ijsheiligen, die vermomd onder hun pelzen jas
het stoutweg wagen een handvol dagen
mei in bezit te nemen tot hun was smelt
Dat telt, maar elke keer moeten ze
half ontdooid, met het kostbaar kiezelzuur
nog achter hun kiezen toch de aftocht blazen.
Volgend jaar komen ze echter weder …
©De Kimpe Marleen https://dichtselsvelvet.blogspot.com
14 mei 2013(aangepaste versie)
De Kimpe Marleen
Mijn levenstuin
Als een kind vraag ik me af
Is het de wind die borduurt
Transparant met losse hand
Of heeft de Maker van alle dingen
Dan toch een helper gestuurd
Die voltooit wat ooit begon
Iets dat nooit ophoudt met zingen
Zien mijn ogen slechts wat ik wil zien
Is er misschien gans mijn leven lang
Toch iets meer aan de gang
©De Kimpe Marleen
29 april 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Ik denk nu en dan
wat zijn ze in hemelsnaam
met deze wereld van plan
zo kan het niet verder
wanneer komt de Opperherder
Keer op keer ontwaar ik toch
de verschillende tinten blauw
en wanneer een vogelpaartje
alsnog de ondertrouw bezingt
lijkt de wereld niet meer grauw
Als een geschenk aanvaard ik
aarzelend ook de andere kleuren
elk met een uitzonderlijke geur
ze openen de deur van mijn hart
het leven voelt wat minder hard
(c)De Kimpe Marleen
26 maart 2021
fotootje op www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Hij speelt
met de wolken
en tekent telkens
een ander figuur.
Ik zie op den duur,
een ganse dierentuin
bovenaardse wezens.
Wijl ik naar buiten tuur.
(c)De Kimpe Marleen
26 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Als dan toch elke wolk
een zilveren randje weeft.
Weet heeft van duister en licht.
De zonneballon goud spint
vooraleer die hartstochtelijk straalt.
Dan kan een spatje regen
niet doorwegen tegenover
zoveel goede wil en als dan nog
de regenboog op het toneel verschijnt
is dat het EINDE
(c) De Kimpe Marleen
25 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Dag broekventje,
zit je hart op de juiste plaats?
Het is ervan gekomen,
dat er blaadjes groeien
aan de bomen
nu jij!
Jongske,
zonder hoofd
zonder lichaam
zonder armen
je draagt de broek
als een groot, klein kind
Ik ondervind dat
er meer nodig blijkt
om me te verwarmen
Echt liefhebben
doet geven
kom maar op met
om het even wat
(c)De Kimpe Marleen
24 maart 2021
fotootje op www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
alsook met de hand geschreven gedichten. Welkom*
Vallend geel
Ze laat haar vleugels los,
mijn gouden forsythia.
Lamgeslagen
door de ijzige dagen,
geeft ze zich over
aan het tij.
Volgend jaar maakt
ze me weer blij,
raakt ze gevoelige snaren
bij u en mij.
©De Kimpe Marleen
17 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Paars van de kou, de lentevrouw.
Maar ze is aangekomen.
Kijk naar de bomen,
hoe ze knikken met hun kruin.
Een merel houdt zijn kopje schuin,
brengt een serenade.
Wat een genade, telkens weer.
Als straks de boer met open hand
zijn ruw land optrekt.
De aarde opwekt,
reeds op voorhand
dankt voor zegenregen.
(c) De Kimpe Marleen
21 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Het is maar een paardenbloem
licht
verlicht
het uitzicht
zie naar
die kleine bloem
langs de kant
van de weg
leg haar gedicht
op jou gericht
in je hart
en zegge het voort …
©De Kimpe Marleen
18 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Pluizig elfje
maart
sneeuwt pluizen
nu verhuizen we
naar de lente met
hooikoorts
©De Kimpe Marleen
maart 2021
Bedauwd
Als dauwdruppels
Nu eens parels waren
Dan knutselde ik
Een parelmoeren halssnoer
Helaas, ze zijn
Niet eens uit glas
Ik raak er één
Zachtjes aan
En - ping - hij was.
©De Kimpe Marleen
17 maart 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten
Bomen zonder blaadjes
Gedachten drijven
Pluizige veren schrijven
Nog zonder blaadjes
Wie vult de gaatjes?
©De Kimpe Marleen
18 maart 2021
fotootjes op Instagram
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten