SINTERKLAASJE

I remember

SOUVENIR

 Souvenir

Ik rommel graag in kasten.

Dan stuit ik op oude dingen.

Ben ik ontsteld, hoe nieuwe

de vorige van die soort vervingen.

Ik het vroeger normaal vond dat

het verleden naadloos wegzonk.

Dat een stukje nostalgie eertijds

bij oma's ledikant stond en vandaag

verstopt schijnt in mijn alleen zijn.

Ik me herinner dat het erbij was

toen ze eens niet meer wakker werd.

En dat is nu net, ik vraag me af

wat doet de tijd met een mens.

Dat een souvenirtje van bijna niets,

na meer dan een halve eeuw,

plots in een klompje goud verandert.

Moest oma nog verjaren zou ze 

bijna honderdtweeëntwintig zijn.

Want geboren in negentienhonderd

liep ze vlotjes mee met de jaren.

Maar nu niet meer en voorzichtig berg ik

het stukje hartzeer weer diep in de kast.

De Kimpe Marleen

1 december 2021

HET WAS EEN JONGETJE

 Het was een jongetje

Sinterklaas

ik dacht dat

hij echt bestond.

Tot ik op een dag

een mooie pop

weggemoffeld in

moeders kleerkast vond.

Ze kon drinken en plassen

mama zeggen en schreien.

In kinderlijke gedachten

adopteerde ik haar.

Gaf haar een meisjesnaam

en wilde ze wassen.

Voelde me bijna volwassen.

Maar toen zag ik …

er hing een piemeltje aan.

Liet ze bijna vallen van schrik.

Ik was nog kind alleen en

zelf had ik er zo geen.

Toen nam moeder me

op haar schoot.

Sinterklaas is dood

fluisterde ze en

dat ze niets meer had

voor 6 december.

Maar een zusje 

dat kon ze nog bestellen.

De Kimpe Marleen

28 november 2021

Fluisterend elfje

 

RHODODENDRONNETJE

ONTRAFELD ELFJE

 

DRIJFVEER

Drijfveer In- en uitgaan 

vanuit de bron

als dat nu eens kon

op een dag 

 ontdekken

dat het bestaat

Zowel op aarde
als hierboven

levend geloven

noemt men dat

er wel mee varen

het laat je niet koud

De Kimpe Marleen

28 november 2021

TOEKOMSTMUZIEK

Toekomstmuziek De regenspatten

op het raam

ik tel ze allemaal tezaam

een vliegenraam emoties

en ze liegen er niet om

Andersom

ontdek ik parels

uitgegleden kristal

het verleden dat verdrinkt

in het heden

(c)De Kimpe Marleen

27 november 2021

HET DOOFPOTJE

 Het doofpotje

En toen sleurde men met man en macht een muffe doofpot

vanuit het verre verleden op het pittoresk toneel.

Hij stonk een beetje naar oud hartzeer.

Zo af en toe kwam er iemand in roeren.

Maar geen oog durfde in het verroeste scharminkel te loeren.

Al liet het verleden hen zeker niet koud.

En zo bleef het geheim maar sudderen urenlang.

Tot het doofpotje besloot dat de waarheid niet voor dovemansoren geschikt was.

Het geen rode oortjes op stang wilde jagen.

Wijselijk doofde het eigenhandig de magische belichting uit.

Het werd donker in de zaal. Men hoorde de hoofdspeler jammeren

over een gemiste kans. Bijna wist hij alles.
De Kimpe Marleen

26 november 2021 www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten www.instagram.com/velvetschrijft

Winterslaap

 

Hou ook mijn andere blogs in het oog, want ik ga ze aanvullen met mijn fotogedichten van www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten en www.instagram.com/velvetschrijft
Voorlopig op https://mijngedachtentrein.blogspot.com  Link profiel

Groetjes, marleen x

BLADVERF

Bladverf

Het levend schilderij
bijna te volmaakt
raakt uitgeput

langs de rand
vallen er reeds
schilfertjes bladverf af

het zomerseizoen
gaat bergaf
eens moet het sterven

©De Kimpe Marleen
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten

SERENADE

Beste mensen, er staat hier vanaf vandaag een nieuw rondeeltje op mijn treinspoorvillanelle.blogspot.com en binnenkort weer een pantoum. Oude dichtvormen dus uit de zestiende eeuw.
De "wegwijzers" staan hier aangegeven, alsook in mijn profiel.

Verder komen vele Instagramgedichten weer op mijn treinspoor terecht. 
Foto's van die gedichten, zijn terug te vinden op www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten. Alsook op mijn tweede account velvetschrijft
Bovenaan een voorbeeld van mijn laatste gedichtje. 

Ook ginds van harte welkom. Herfstgreetz, Marleen x

16 september 2021
 

NACHTWACHT MAAN

(c)De Kimpe Marleen 27 april 2021

EEN MOOIE RONDE MAAN

www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten

(c) De Kimpe Marleen 

2021

OVER ROZEN GESPROKEN

Dit gedicht schreef ik hier 12 juni 2020

 

www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten

https://treinspoorvillanelle.blogspot.com/  bijgewerkt. (c) De Kimpe Marleen mei 2021

HET FLUITENKRUID

 

Het fluitenkruid

Konden
Bloemen zingen
Zou het fluitenkruid
Er ver uitspringen
Maar een bloem
Zingt niet als
Iedereen het hoort
Die neuriet slechts
Een slotakkoord

©De Kimpe Marleen
14 mei 2021 (Blog Villanelle is bijgewerkt, de link vindt u in mijn profiel)

KABOUTERS ONDER ELKAAR

 

KABOUTERS ONDER ELKAAR

De tuinkabouter ziet wat wij niet zien,
of mogen we hem niet geloven.
Nochtans zien zijn ogen er goudeerlijk uit.
Met zijn blikken emmertje het onkruid wiedend,
praat hij honderduit tegen zichzelf, het gaat bijna als vanzelf.

Opgelucht dat hij kan vertellen, hoe het allemaal begon.
Al geloven piesebloemen hun oren niet en gniffelen de boterbloemen.
Bij het beluisteren van zijn fluisterend verhaal, vallen spontaan
hun kelkblaadjes open, als ze aanhoren hoe hij op een dag,
de Meikoningin zag, gezeten op een satijnen troon.
Allegaar met haar lakeien, die verheugd tonnen liefde
uitstortten over het simpelste groen.
Ze stopten pas met gieten, toen het uit begon te schieten.
Buitengewoon schoon vond hij dat.

De kabouter rimpelt een zucht tot aan zijn navelbuik.
Laat niets aan de verbeelding over als hij verdergaat,
een moment versteent, dan opgelucht ademhaalt.

Ze zijn welhaast weg, mompelt hij zacht,
de ijsheiligen, die vermomd onder hun pelzen jas
het stoutweg wagen een handvol dagen
mei in bezit te nemen tot hun was smelt
Dat telt, maar elke keer moeten ze
half ontdooid, met het kostbaar kiezelzuur
nog achter hun kiezen toch de aftocht blazen.
Volgend jaar komen ze echter weder …

©De Kimpe Marleen https://dichtselsvelvet.blogspot.com
14 mei 2013(aangepaste versie)
De Kimpe Marleen

Mijn levenstuin

Mijn levenstuin

Als een kind vraag ik me af

Is het de wind die borduurt

Transparant met losse hand

Of heeft de Maker van alle dingen

Dan toch een helper gestuurd

Die voltooit wat ooit begon

Iets dat nooit ophoudt met zingen

Zien mijn ogen slechts wat ik wil zien

Is er misschien gans mijn leven lang

Toch iets meer aan de gang


©De Kimpe Marleen
29 april 2021
www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten

VOGELCONCERT

Vogelconcert


Er woont

een gezinnetje merels

in mijn lentetuin.

Het mannetje is zwart.

Het vrouwtje is bruin.

Wat ooit begon met eieren,

laat ik stilletjes betijen.

Ze braken open, één voor één.

Moeder natuur vergat er geen.

In de zoete avonduren,

schettert hun gesprekje

met de naaste buren.

En kan de wakkere poes,

bijna elk gezongen woord

hongerig verstaan.


©De Kimpe Marleen
16 april 2021