vergeet MIJ niet
Toen de Schepper lelies
schiep
Witte lelies voor de ruiten,
ze stonden op openspringen.
Subliem, rank en schoon.
Ik verhuisde hen te vroeg
naar buiten, maar ze konden moeilijk
aarden in zandige korrelgrond.
Goddank, redde een regenwolkje
het lelieblank van een trieste ondertoon.
Het keerde de bloem binnenstebuiten.
En met het reine hart op de tong,
was het of er elke nieuwe morgen
een engeltje hun dauwdruppels bezong.
Die hemelse leliewasem oversteeg
de tand des tijds, bleef kunstig lang hangen
in iets wat op gesponnen zilverdraad leek.
Alzo waren de lelies met hun Schepper
tot één transparant geheel geweven.
Ja, ook bloemen vertellen over altijd leven.
©De Kimpe Marleen
4 augustus 2020
In Jou.
In de
eeuwige sneeuw, stop ik Jou, laat
me ontdooien, wanneer
mijn hart koud voelt
en kil
ik slechts
even stil bij Jou wil zijn, Jij
Die mijn zwakke plekjes
kent, desondanks
me ent ...
©De kimpe Marleen
27 juli 2020 (verjaardag ma)
Stop mijn gezicht
in een meerling rozengedicht
O, wat doet dat goed
De verse dauw
prikkelt mijn zinnen
Kan Hij in een roos beminnen
Neem mij zoals ik ben en
was mij in Uw bloed
Prevel ik haar na
Beluister de snik van
op de grond liggende blaadjes
©De Kimpe Marleen
25 juli 2020
Schervenmozaïek
Zag een donzige kroost pootjebaden
wijl moeder zwaan zich waste
in een modderachtige plas
zij maakte de poel mooier dan hij was
met haar klapwiekend witter dan wit
Ik fietste voorbij en het raakte mij
hoe een levend schilderij kan spreken
zonder de stilte te verbreken
tot vandaag bleef dit beeld me bij
de kleine zwaantjes lachten zo blij
Schuldig dacht ik laten we stoppen
de pure natuur te vermoorden
wat baten onze woorden wanneer
er straks enkel verdriet overschiet
van Gods stukgeslagen mozaïek
We zullen ze erven die scherven
©De Kimpe Marleen
21 juli 2020
Liefdeskus
Lees de dagdagelijkse krant
in de kus van het avondrood
en dan voel ik God is niet dood
Hij leeft en geeft Zich volkomen
elke wakende nacht wil ik
dromen van dit hemels genot
Tot Hij wederkomt
©De Kimpe Marleen
18 juli 2020
Mag ik leven alstublieft
Kon de ontkiemende rozige vrucht
in een deinende baarmoeder spreken
zou je stellig horen - ik ontpop me als een mens
ben inderdaad nog niet levensvatbaar
Moet nog immens vlezig groeien maar
toch hoop ik dat ik word wat je wenst
weet dat je droomt mijn warm stekje af te breken
dan zucht en beef ik van dat dodelijk gehucht
(met “gehucht” bedoel ik het plaatsje waar onze dromen zich afspelen)
©De Kimpe Marleen
15 juli 2020
Naar Exodus 20,13
Als men God niet eert, zal men tekortschieten in eerbied voor de mens
Een vertelling
Op een muffige zolder,
hing verlaten onder het dak
een levensgroot houten kruis.
Jezus gewond met armen open.
Een treurig jongske wonend in dat huis,
wou er stiekem steeds naartoe lopen.
Hij bracht het zelfs spijzen,
de armen kwamen dan plotsklaps vrij.
Er heerste een intieme sfeer
tussen de knaap en de Lieve Heer,
zonder afgoderij.
Nadat het gestolen uurtje
was voorbijgegleden,
tippelde hij op kousenvoeten
heel stilletjes naar beneden.
Sloot zachtjes de deur
en verdronk weer in gemene sleur.
Op een keer, het jongske kon niet meer.
Vluchtte schielijk naar het kruis,
snikkend, nu hij niets kon geven.
Ervan overtuigd, dat de Heer
hem had afgeschreven, dook hij in elkaar.
Maar de Heer in groot erbarmen,
maakte los zijn vaste armen en
tilde behoedzaam het kind.
Dat nu luisterend naar Hemels hartgeruis,
met gesloten ogen tippelde naar Huis.
©De Kimpe Marleen
2 februari 2010
Christelijke Gedichtensite.nl aangepaste
versie
Soms krijgt geluk een nieuw gezicht
Soms krijgt geluk een nieuw gezicht
dicht je met een glimlach zonder woorden enkel
nog slotakkoorden van het is goed geweest
lees je overnieuw je leven dit keer achterstevoren
Tot toen je als kind nog dartelde als een vlinder
aan vaders sterke hand of verder steeds verder
op de tast naar de Herder van ons aller Vaderland
tot bij alles is wel en dan voel je je eindelijk thuis
©De Kimpe Marleen
14 juli 2020 (titel Soms krijgt geluk een nieuw gezicht, Jos Van Manen Pieters)
HEMEL
Hoogste Heiligdom met
Engelen van edelste herkomst die
Musicerend met gevleugelde liefde de
Enige echte drieënige God
Loven zo besnaard tot de vreugde galmt
©De Kimpe Marleen
13 juli 2020
Ingedommeld op een heg
vergat hij te vliegen
de vlinder ooit niet voor
niets eens rups geweest
maar in één hap was
de lapjeskat ermee weg
aangeslopen en buit geroken
in een wereld van glas
die op springen staat.
©De Kimpe Marleen
9 juli 2020
Het zakdoekje
Moeders zakdoekje
het stak nog in haar regenjas
danst thans wekelijks rondjes
Met mijn eigen witte was
Als een volgeschreven logboek
tot het rimpelloos gestreken
weer klaar ligt voor gebruik
Ik ruik soms nog wel eens
Aan dat superdunne linnen ding
waarvan moeders zonnebloemen
zienderogen verbleken
Kon ik ze maar als verrassing
In een splinternieuw jasje steken
helaas al wat uit stof is vergaat
gelukkig dat er zoiets bestaat als
Een herinnering om in te vertoeven
©De Kimpe Marleen
2 juli 2020