Volledig
Iemand schreef
vol – ledig
en het bleef me bij
zo had ik het
nog nooit gezien
misschien was ik vol
misschien was ik leeg
maar zelden zo rijk
als beiden tegelijk
dank aan de schrijver
hij verschafte me begrip
op de grote en kleine ik
van mezelf die nooit
vol – ledig zijn zonder
de pijn van het gemis.
©De Kimpe Marleen
27 oktober 2020
Regenboogcirkel
Vanwaar de zon opkomt
tot waar zij ondergaat
als een regenboog
Spant U uw troon
onttrokken uit het oog
van de mensen
U zond en verbond
het oude met het nieuwe
hemelhoog peilt U diepte
©De Kimpe Marleen
23 oktober 2020
misschien
geen ja
ook geen neen
schommelen tussen de twee
kiezen
(c) De Kimpe Marleen
21 oktober 2020
Het was
in een vurig herfstuur
dat de koperen herfstzon
het sjofel, mager boompje
in vuur en vlam zette
Het boompje wist niet
wat hem overkwam toen
de liefde de overhand nam
het wou zo blijven gloeien
Een wandelaar bleef staan
zag het toverboompje aan
dacht aan de braambos die vlamde
zonder dat hij verbrandde
Vanavond zou hij Het Boek
op Exodus 3 eens openslaan
©De Kimpe Marleen
18 oktober 2020
Beddeke van gena
Het telt voor
tweemaal bidden
als de boom
ontspringt en zingt
maar als de twijgen
bidden en zwijgen
rijgen de jaarringen
zich tot een gebed
In een berijmd hemelbed
©De Kimpe Marleen
16 oktober 2020
Ontsnapt uit een sprookjesboek
brengen late vlinders een goedendag
mag terugwuiven met mijn stofdoek
laat het onbewust een beetje sneeuwen
Ik verlucht mezelf met een adempauze
De dag geeft kennis aan de dag
de nacht geeft kennis aan de nacht
maar hun stem wordt niet gehoord
gooi je kopzorgen eens overboord
Lijkt daar een witte vlinder te zeggen
(naar psalm 19.3,4)
©De Kimpe Marleen
29 september 2020
herfstlucht
fruitboompjes kaalgeplukt
oerdiepe tastbare zucht
we voelen het allemaal
intens
één
verbonden zielen
steunen elkaar ondergronds
ze vertrekken geen spier
binnensmonds
blozend
de eerstelingen
we verorberen ze
schillen hun zonnige huid
liefkozend
danken
denken aan
het werelds leed
de aarde die opwarmt
slikken
©De Kimpe Marleen
24 september 2020
Hij, niet
aan tijd of plaats gebonden, door
God gezonden, om er
altijd voor ons
te Zijn.
©De Kimpe Marleen
23 september 2020
Mijn herfstdraaiboek
Leg me als een bladwijzer
op het zachte groene mos,
vlakbij het eekhoorntjesbos.
De diertjes schrikken, lopen
haastig weg, ze ruiken gevaar.
Maar voor mij, waait in geur en
kleur, het herfstdraaiboek open.
Het schaduwspel van de bomen
ontroert mij, ivoren takken wuiven.
Ik hoor bij dit stil schilderij.
Voel het filigrein verlangen, om
aan een fijne zonnedraad te hangen.
Dan laat ik me wiegen door de wind,
als een onschuldig bladwijzerkind.
Mag het levenslicht
niet vangen,
voor mij alleen, dat mag niet één.
Dus wijs ik maar naar boven, om
de Schepper van het heelal te loven.
Daar dienen onschuldige bladwijzers voor.
Hoor het vrolijk sonnet van zangbekjes
om me heen, neen, ik ben niet alleen.
©De Kimpe Marleen
21 september 2020
Met trouwhartig engelengeduld
vouwen vleugels van liefde
zich open en toe, nooit te moe om
een pelgrimszuchtje weg te geven
onhoorbaar wiekend, maar zo nabij
soms hoor je ze tot bloedens toe
sterven van verdriet, omdat je niet
wilt horen naar het eeuwigdurend lied:
“Er wacht gevleugelde liefde op jou
en op mij, wees herboren, vrij en blij!”
©De Kimpe Marleen
16 september 2020
Iedereen liep langs hem heen
en nu verzon de sjofele zwerver
een liedje voor mij alleen
hij zong over het houten kruis
het had hem overwonnen
de zon deed een duit in het zakje
en bundelde gouden munten.
©De Kimpe Marleen
14 september 2020
